بررسی تاثیر اشباع نانوسیلور و نانومس بر میزان نفوذپذیری گازی و آبی چوب راش، صنوبر، و نرّاد

میزان نفوذپذیری گازی و آبی در 3 گونه راش، صنوبر، و نراد که تحت اشباع نانوسیلور و نانومس قرار گرفته و نیز تیمار گرمایی نیز شده بودند مورد برسی قرار گرفت. نمونه ها به 9 گروه تقسیم شدند: شاهد، شاهد گرمایی 100 درجه، شاهد گرمایی 150 درجه، نانوسیلور شاهد، نانوسیلور گرمایی 100 درجه، نانوسیلور گرمایی 150 درجه، نانومس شاهد، نانومس گرمایی 100 درجه، و نانومس گرمایی 150 درجه؛ تکرار هر گروه 10 نمونه کاملا سالم بود. نتایج نشان داد که تیمار گرمایی در هر دو دما باعث افزایش نفوذپذیری نمونه های شاهد می شود که علت آن را می توان به ایجاد ترک های مویین به دلیل اختلاف دمای شدیدی دانست که بین لایه های سطحی و عمقی تر به وجود می آید و باعث تنش های شدید و بروز پدیده کلاپس می شود. همچنین، اشباع نمونه ها نیز باعث افزایش نفوذپذیری شد. افزایش نفوذپذیری در نمونه های نانوسیلور و نانو مس به دلیل انحلال بخشی از مواد استخراجی چوب در محلول آب پایه نانو است. تیمارگرمایی100درجه نمونه های نانو-سیلور شده سبب کاهش نفوذ پذیری هر سه گونه شده است و نراد بیشترین درصد کاهش نفوذ پذیری را نشان داده است، دلیل کاهش در نمونه های نانوسیلور را می توان به هدایت گرمایی ذرات نانوسیلور مرتبط دانست بر خلاف نانوسیلور، تیمار گرمایی در نمونه های نانومس در دمای 100و150 درجه، موجب افزایش نفوذ پذیری در هر سه گونه شده است. نفوذ پذیری آبی نمونه های شاهد گرمایی شده نشان داد که در دمای 100 درجه، زمان صنوبر کمتر از راش و نراد بود. این کم بودن با آوندهای ساده ی موجود در صنوبر همخوانی دارد. به طور کلی می توان چنین نتیجه گیری کرد که انحلال بخشی از مواد استخراجی در محلول نانوذرات فلزی، و نیز خروج کامل آب که بر اثر گرما باعث همکشیدگی کامل منافذ می شود، و نیز پدیده کلاپس که باعث شکست های میکروسکوپی در دیواره چوبی می شود مجموعا و یا به تنهایی می توانند بر میزان نفوذپذیری تاثیرگذار بوده و باعث بهبود آن شوند